ΑΚΡΩΤΗΡΙ, ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ - AKROTIRI, SANTORINI
Το Ακρωτήρι βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του νησιού της Σαντορίνης σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από τα Φηρά. H περιοχή είναι πραγματικό ακρωτήριο, με απόκρημνες ακτές, που επεκτείνετai 3 μίλια δυτικά του νότιου τμήματος της Σαντορίνης. Κατά τηn διάρκεια του Μεσαίωνα ήταν ένα από τα κάστρα του νησιού της Σαντορίνης. Στο Ακρωτήρι σώζεται σχεδόν ατόφιος ο προϊστορικός οικισμός,ο οποίος ανακαλύφθηκε από τις ανασκαφές, που άρχισαν συστηματικά από το 1967 από τον Καθηγητή Σπ. Μαρινάτο.
Οι ανασκαφές έφεραν στο φως σπουδαία ευρήματα για την κατανόηση του πολιτισμού και της καθημερινότητας του νησιού και των ανθρώπων της περιόδου εκείνης.
Τα κτίρια του οικισμού είχαν δύο ή τρεις ορόφους και πολλά δωμάτια. Μερικά από αυτά, τα πιο [πλούσια, ήταν κατασκευασμένα με πέτρα πελεκητή και είναι γνωστά με την ονομασία "Ξεστές". Τα υπόλοιπα κτίρια είναι κατασκευασμένα με τούβλα λάσπης ενισχυμένα με άχυρα, ξύλο και γύψο. Τα θεμέλια ήταν γενικά αβαθή και συχνά υπήρχε ένα τεχνητό ανάχωμα.
Κάτω από τα θεμέλια, σε ένα από τα κτίρια βρέθηκε μια στρώση από χαλαρά θραύσματα πορώδους λάβας, η οποία έπαιξε το ρόλο της σεισμικής μόνωσης.
Τα δάπεδα ήταν φτιαγμένα από ξύλο και καλάμια ή βότσαλα. Αντίστοιχα, η οροφή ήταν κατασκευασμένη από κλαδιά και καλάμια και είχε επίσης πατημένη γη, που λειτουργούσε ως μόνωση, ώστε για να εξασφαλίζει δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη τον χειμώνα. Πολλά παραδοσιακά νησιώτικα σπίτια στο Αιγαίο, ειδικά στα Δωδεκάνησα, έχουν ακόμη οροφή από πατημένη γη.
Το κάτω πατώματα των σπιτιών χρησιμοποιούντο ως αποθήκες, εργαστήρια ή μύλοι - πρακτική, που συνεχίστηκε για πολλούς αιώνες και μέχρι πρόσφατα στην Ελλάδα. Οι άνω όροφοι χρησιμοποιούντο χρησιμοποιηθεί για κατοικία.
Σε πλουσιότερα σπίτια, συχνά, τα τοιχώματα του άνω ορόφου ήταν διακοσμημένα με τοιχογραφίες. Οι δρόμοι της πόλης ήταν λιθόστρωτοι. Η αποχέτευση των κτιρίων εξυπηρετείτο με πήλινους σωλήνες μέσα από τα τείχη των κτιρίων στους υπονόμους κάτω από τα λιθόστρωτα δρομάκια.
Ο μεγάλος αριθμός των τοιχογραφιών, που βρέθηκαν κατά την διάρκεια των ανασκαφών, αποτελεί πολύτιμη πηγή πληροφοριών για την καθημερινή ζωή στο Ακρωτήρι, για την θρησκεία και την φύση του νησιού.
Read MoreΟι ανασκαφές έφεραν στο φως σπουδαία ευρήματα για την κατανόηση του πολιτισμού και της καθημερινότητας του νησιού και των ανθρώπων της περιόδου εκείνης.
Τα κτίρια του οικισμού είχαν δύο ή τρεις ορόφους και πολλά δωμάτια. Μερικά από αυτά, τα πιο [πλούσια, ήταν κατασκευασμένα με πέτρα πελεκητή και είναι γνωστά με την ονομασία "Ξεστές". Τα υπόλοιπα κτίρια είναι κατασκευασμένα με τούβλα λάσπης ενισχυμένα με άχυρα, ξύλο και γύψο. Τα θεμέλια ήταν γενικά αβαθή και συχνά υπήρχε ένα τεχνητό ανάχωμα.
Κάτω από τα θεμέλια, σε ένα από τα κτίρια βρέθηκε μια στρώση από χαλαρά θραύσματα πορώδους λάβας, η οποία έπαιξε το ρόλο της σεισμικής μόνωσης.
Τα δάπεδα ήταν φτιαγμένα από ξύλο και καλάμια ή βότσαλα. Αντίστοιχα, η οροφή ήταν κατασκευασμένη από κλαδιά και καλάμια και είχε επίσης πατημένη γη, που λειτουργούσε ως μόνωση, ώστε για να εξασφαλίζει δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη τον χειμώνα. Πολλά παραδοσιακά νησιώτικα σπίτια στο Αιγαίο, ειδικά στα Δωδεκάνησα, έχουν ακόμη οροφή από πατημένη γη.
Το κάτω πατώματα των σπιτιών χρησιμοποιούντο ως αποθήκες, εργαστήρια ή μύλοι - πρακτική, που συνεχίστηκε για πολλούς αιώνες και μέχρι πρόσφατα στην Ελλάδα. Οι άνω όροφοι χρησιμοποιούντο χρησιμοποιηθεί για κατοικία.
Σε πλουσιότερα σπίτια, συχνά, τα τοιχώματα του άνω ορόφου ήταν διακοσμημένα με τοιχογραφίες. Οι δρόμοι της πόλης ήταν λιθόστρωτοι. Η αποχέτευση των κτιρίων εξυπηρετείτο με πήλινους σωλήνες μέσα από τα τείχη των κτιρίων στους υπονόμους κάτω από τα λιθόστρωτα δρομάκια.
Ο μεγάλος αριθμός των τοιχογραφιών, που βρέθηκαν κατά την διάρκεια των ανασκαφών, αποτελεί πολύτιμη πηγή πληροφοριών για την καθημερινή ζωή στο Ακρωτήρι, για την θρησκεία και την φύση του νησιού.
